آنان که عاشقند به دنبال دلبرند هر جا که می روند تعلق نمی برند
از آنچه که وبال ببینند خالیند عشاق روزگار سبکبال می پرند
پرواز می کنند به هر جا و می پرند گاهی ملائکند و گاهی کبوترند
دل را به هر کس و ناکس نمی دهند دلداده ی قدیمی آل پیمبرند
آنان که عاشق علی و فاطمه شدند مدیون خانواده ی موسی بن جعفرند
آدم بدون مهر تو انسان نمی شود سلمان بدون عشق تو مسلمان نمی شود
آن گردنی که تیغ تو را بوسه می زند سوگند می خورد که پشیمان نمی شود
وقتی کبوتران حریمت گرسنه اند گندم برای سفره ی ما نان نمی شود
باید هزار قرن حکومت کنی مرا سلطان چند روزه که سلطان نمی شود
تو خوب جایی آمده ای سروری کنی هر رأیتی که رأیت ایران نمی شود
توهشتمین پیمبر قرآنی منی حق خدا و حق مسلمانی منی
تو آسمان عشقی و خورشید گنبدی خورشید هشتمی و به ایران خوش آمدی
تو سجده ای و ساجد و مسجود و مسجدی عبداللهی و عابد و معبود و معبدی
تو کربلایی و نجفی و مدینه ای یعنی شهید و شاهد و مشهود و مشهدی
نه چشمه از علوم به قلب تو جاری است با این حساب عالم آل محمدی
تو آمدی و آمدنت رفتنی نداشت مانند آفتاب در رفت و آمدی
ای آبروی جن و ملک خاک بوسیت عالم فدای جلوه ی شمس الشموسیت
هر پنجه ای که شانه ی گیسو نمی شود هر جذبه ای که عکس هو الهو نمی شود
هر قبله ای که گوشه ی ابرو نمی شود هر دلبری که ضامن آهو نمی شود
زائر شدم، نسیم صدای مرا گرفت از دستم التماس دعای مرا گرفت
یک شب کنار پنجره فولاد، مادرم آنقدر گریه کرد شفای مرا گرفت
یک پارچه گره زد و تا سالهای سال سهمیه ی امام رضا(ع) مرا گرفت
صحن تو، آستان تو، گنبد طلای تو حتی مجال کرب وبلای مرا گرفت
ایمان نداشتم که ضمانت کنی مرا تا این که آهو آمد و جای مرا گرفت
ای دست گیر روز قیامت سرم فدات هم خانواده، هم پدر و مادرم فدات
ای مهربانترین کرم سفره ی گدا یا ایها الرئوفی یا ایها الرضا
ای لطف بی نهایت شب های زائران یک بار ما، سه بار شما پیش ما بیا
امشب خدا کند که تو را ای حضور نور این قوم اشتباه نگیرند با خدا
با گریه های توست اگر گریه می کنیم ای روضه خوان گریه ی ابن الشبیب ها
یابن الشبیب گریه فقط بر غم حسین یابن الشبیب گریه فقط بهر کربلا
یابن الشبیب جد مرا سر بریده اند پیش نگاه عمه ی ما سر بریده اند...
امام رضا(ع) به ریان بن الشبیب فرمودند:
ان کنت باکیا لشی فابک لالحسین...
سعید می گفت امشب چهلمین شب شروع سفر کربلاست. چه خوب گفت.
شاعر می گفت: تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی ست...
جمعه 30 مهر 89
